لامپ های حبابی ساختار بسیار ساده ای دارند. دو میله فلزی که از یک طرف به مدار الکتریکی و از طرف دیگر به یک رشته فلزی (فیلامنت) متصل هستند، در داخل یک حباب شیشه ای قرار دارند که از یک گاز خنثی مثل آرگون پر شده است. زمانی که جریان الکتریکی برقرار شود، الکترون های آزاد در سیم (الکترون هایی که به سادگی از اتم های دیگر جدا شده اند) به شدت به اتم های رشته فلزی (فیلامنت) برخورد می کنند. این ارتعاشات در اتم ها ایجاد گرما می کنند و باعث برانگیخته شدن آنها می شوند. الکترون های اتم تحریک شده، به سطح بالاتر انرژی فرستاده می شوند. به هنگام برگشت الکترون ها به مدار قبلی، انرژی اضافی به صورت فوتون های نوری ساطع می شود. اتم های فلزی، نور را بیشتر به صورت فوتون های فروسرخ پخش می کنند که برای چشم انسان نامرئی هستند، ولی اگر سطح آنها به اندازه کافی گرم بشوند، میزان نور مرئی قابل قبولی پخش می کنند. فلز بکار رفته در لامپ ها از نوع تنگستن است.